Er zijn auto's waarvan je je afvraagt waarom je ze eigenlijk stiekem wel heel leuk vindt. De eerste Honda Jazz behoort tot die categorie. Het model wijkt behoorlijk af van de wat saaie vormgeving waarmee de meeste Japanse auto's uit de jaren 80 behept zijn. Het asymmetrische grilletje, de korte neus en de afwijkende breedte hoogte verhouding maken van de Jazz weliswaar geen designicoon maar wel een karretje dat opviel en opvalt in het dagelijkse verkeer.
Ik viel dan ook als een blok toen ik een proefrit maakte, nadat ik in een dorp verderop had afgesproken met de eigenaar van het exemplaar dat op Marktplaats werd aangeboden. "It is what it is", zei de man in vloeiend Nederlands en daar is geen woord Frans bij. Het is inderdaad wat het is. Hier en daar wat roest, verschoten lak op het dak en slijtage aan de bekleding. Kortom: deze Jazz vraagt om wat cosmetisch werk.
Jazz. Een muziekgenre waar ik wel wat mee heb en dus was de koosnaam snel gevonden: Miles. Vooral omdat deze wereldberoemde trompettist een bijzonder verfijnde smaak had waar het auto's betrof. Geen saaie Jappen, maar rappe Italianen hadden zijn voorkeur. Hij bezat onder meer een Lamborghini Miura en een Ferrari 275 GTB/4. De Honda Jazz heeft een paar eigenschappen met deze bolides gemeen : het zijn auto's en ze zijn erg zeldzaam geworden. Zo vind je nog slechts 63 Nederlandse familieleden van Miles. Waarvan nog eens 7 zonder ONK.
Miles had bij aanschaf twee volstrekt nutteloze, want niet aangesloten verstralers op de voorbumper en een soortgelijk exemplaar op het achtersteven. Die heb ik dus verwijderd. Verder staat hij op lichtmetalen velgen die hem weliswaar niet misstaan maar verre van origineel zijn. Dus de zoektocht naar de originele wielen is gestart. De lak had een wat vreemde korrelige laag. Alsof er metaaldeeltjes aan de auto gekleefd zaten. Een grondige polijstbeurt gaf de prima staat van de zilveren laklaag prijs maar onthulde ook dat Miles ooit een nieuw jasje heeft gekregen. Niets om van wakker te liggen.
Inmiddels is vanuit Duitsland een nieuwe linkerbuitenspiegel onderweg. Ja, je leest het goed: Miles heeft een rechterbuitenspiegel standaard. En achterruitverwarming. En.....verder niks. Niet eens een anti-verblindingsstand op de binnenspiegel. Okay, er klinkt een zoemertje wanneer je per ongeluk de verlichting aan laat staan maar verder is er niks om hoog van de toren te blazen. Over blazen gesproken: Miles is redelijk rap. Maar rapper zal hij nooit worden. Het is bij trompettis gebleven.
Binnenkort vertel ik je meer over Miles want hij ondergaat op 11 april een soort van technokeuring.