Al jaren droom ik er van om met een licht sportwagentje heerlijk bochtjes te gaan bedwingen in de Eifel en de Ardennen. Bijvoorbeeld met een Lotus Elise of een Renault 5 GT Turbo. Die droom is uiteen geklapt. De schuldige? Miles…
Een weekend weg met je beste maat. Ik kan het iedereen aanraden, zeker als je naar de Eifel gaat. Dan ga je dus niet met een comfortabele bak. Nee, je trekt een zakjapanner van 690 kilo aan, stouwt die vol met kampeergerei en waarschuwt je maat voor ongewenste intimiteiten in snel genomen bochten.
Al gauw blijkt Miles in zijn element te zijn. Het motortje klimt razendsnel in de toeren, de banden schreeuwen op tijd waar de grens ligt en rap op- en terugschakelen is een feestje op zich. En zo verschalken we dus de ene na de andere bocht, blauwe plekken op onze bovenarmen.
Na een nachtje herstel in onze vochtige tenten besluiten we naar Spa Francorchamps te rijden. Nou ja, rijden…De navigator stuurt mij over smalle weggetjes die vol gaten en bobbels zitten. De ultieme test voor de vering van je auto. Althans..als die er op zit.
Als een gedreven rallyrijder zonder enige ervaring maar iets te veel lef stuur ik Miles over het pokdalige asfalt.
Maar dan gaat het bijna mis. Belgen hebben een bijzondere manier van asfalt repareren. Dat blijkt als we een onoverzichtelijke haakse bocht nemen. Juist als je het niet verwacht doemt een soort mijnenveld van 38 soorten asfalt in 189 bultjes op, precies in die bocht.
Miles dribbelt angstaanjagend snel naar de andere weghelft. Een tegemoet komende bestuurder in een BMW ziet een grote zilveren mug op hem afkomen en zet zijn ruitenwissers aan.
Ik schakel in een reflex terug naar twee en geef volgas. In een split second dank ik onze lieve heer dat hij Honda zulke geweldige motoren heeft laten maken. Het toerental vliegt in rap tempo omhoog, Miles schiet in één klap terug naar de juiste weghelft en ik stuur daarheen waar ík naartoe wil. Een oude les, geleerd van een coureur. Mijn bijrijder zit al een overlijdensbericht te schrijven, maar kan de pen neerleggen wanneer het asfalt weer kwaliteit biljartlaken is en de adrenalinepomp na lang zuchten op een menselijk niveau draait .
We zijn heel aangekomen op Spa Francorchamps. Als ik Miles heb geparkeerd hoor ik een hees fluisterstemmetje vanonder de motorkap: “Wanneer gaan we weer?”