Mijn liefde voor het Vlaams heb ik geërfd van mijn vader. Hij smulde van BRT-series als ‘Wij, heren van Zichem’ en ‘Kapitein Zeppos’. Niet van de Vlaamsche Pot. Hij was immers homofoob en bovendien was het een Nederlandse tv-serie, dus slecht.
Vlaams is het meest ongeschonden en onvervalste Nederlands. Wie anders bedenkt woorden als ‘droogkuis’ of ‘stortbad’. Vlamingen zetten alles op alles om het Frans te omzeilen. Of om iets aan te duiden, zoals het eigenlijk hoort. Waar wil ik naartoe?
Bij de aankoop van onderdelen voor Miles via Vlaamse Reus Raf is verwarring opgetreden. Ik had voor de achterremmen zowel remschoenen als remcilinders nodig. In de veronderstelling dat ik remschoenen had aangeschaft, bleek bij mijn garagist dat er remcilinders in de doosjes zaten. Geen schoenen, dus.
Ik zocht direct contact met Raf. Over remschoenen. En laten ze die in België blijkbaar niet kennen. “Ik heb wel remplakken voor jou. Is dat hetzelfde?”, appte Raf. Ik lag spontaan in katzwijm. Wat een prachtig Vlaams woord: remplakken. Met lage pedaaldruk vertaald uit het Frans. Ik wilde onmiddellijk alle remplakken in België aanschaffen -maar ho ho- ik had aan twee setjes genoeg.
Zodra ik ze heb ontvangen, gaan ze de trommels in. En elke keer als ik straks rem, eindig ik in gedachten in België. De langste remweg ooit!
